بافته شده در سنت

بافته شده در سنت

منسوجات قبیله ای هند از دیرباز نمادی از پیوند جوامع ، فرهنگ و افسانه ها بوده اند. پروفسور واندانا بهانداری به تاریخ جذاب و هویت منحصر به فرد آنها می پردازد

منسوجات بومی هند بخشی جدایی ناپذیری از ویژگی های جمعیتی هستند که در آن ریشه دوانده اند. امروز، طراحان هندی بسیاری، جنس های کمتر شناخته شده و تکنیک های بافت متعلق به جوامع قبیله ای دورافتاده هند را به کانون توجهات آورده اند. تشویق مداوم صنعتگران متعلق به مناطق روستایی کشور توسط نخست وزیر هند ، نارندرا مودی چه از طریق سیاست ها و چه ظاهر شخصی نخست وزیر، به این انگیزه ها افزوده است. او اغلب در طی حضور در مجامع عمومی ،  لباس های بومی از جمله گاموسای آسامی (لباس سنتی سفید با نقوش قرمز) و کلاه هیماچالی را به تن کرده است.

در هند، منسوجات یک جامعه بخشی از ساختار اجتماعی، فرهنگ و زندگی روزمره آن جامعه به شمار می روند. الگوهای پارچه نمادی از هویت فرهنگی – اجتماعی قبایل در سراسر هند محسوب می شوند.

بافته های شمال شرقی

منسوجات منطقه شمال شرقی با داستان ها و افسانه های برگرفته از سنت ها ، آداب و رسوم و جشنواره های مردمی رشد می کنند. به عنوان مثال ، افسانه تجیمولا ، داستان عامیانه آسامی از یک دختر جوان ، در پارچه دستباف نمادین آسامی، چادر مکلا (سادور)، بازتاب می یابد. در این داستان به پات مکلای تجیمولا (پارچه ابریشمی) ، یک سادور (پارچه)  زربفت طلایی و رابطه احساسی قهرمان داستان با این لباس اشاره شده است.

به همین ترتیب ، لباس سنتی زنان کاربی متعلق به آسام، په کوک (پارچه بالاتنه)، که با پنیکامفلاک (از کمر تا زانو پوشیده شده) بر تن می شود ، با نقوش و الگوهای رنگارنگ نشان دهنده وضعیت تأهل آنها مزین شده است.

برای زنان جامعه تریپوری واقع در تریپورا ، لباس سنتی ریها فرهنگ آنها را به نمایش گذاشته و داستان زندگی آنها را تعریف می کند. در جامعه آدی متعلق به آروناچال پرادش ، زنان پارچه های خود را بر روی گکونگ-گالونگ (دستگاه بافندگی دور کمر بامبوی بومی) می بافند. پارچه گیل ، دامن های لنگی شاخص این منطقه ، روی این دستگاه بافندگی تولید می شود. پارچه قبیله میشینگ (میسین) متعلق به جزیره ماجولی واقع در آسام در قاب دستگاه بافندگی پدالی بامبو بافته می شود و هویت شاخص این پارچه وجود الگوهای خورشید و ماه است – گفته می شود به ترتیب مادر و پدر قبیله می باشند. یک طرح تکرار شونده روی بافت میشینگ ، الماسی است که نشان دهنده چانگ گهار می باشد، یعنی خانه ای که روی یک سکوی برجسته ساخته شده است، تا از ساکنان در برابر سیل محافظت کند. طرح های الهام گرفته از زندگی روزمره همچنین در گاموزای آسامی (گامچا) یافت می شود که به عنوان ادای احترام در میان مردم این جوامع هدیه داده می شود.

گلدوزی سنت

گلدوزی ، هنر ویژه ی قبیله لامبادی واقع در آندرا پرادش است. زنان قبیله ، خود و لباس هایشان را به طور گسترده می آرایند و اغلب پارچه های قدیمی و استفاده شده را با کوک های تزئینی می دوزند. مهره کاری در میان قبایل بهیل و راباری از مادیا پرادش ، گوجرات و راجستان محبوب است. راباری ها سخاوتمندانه از آینه هایی در اشکال و اندازه های مختلف در گلدوزی خود استفاده می کنند و ترکیب زیبایی از حاشیه های سوزن دوزی شده ، مهره های شیشه ای و دکمه های پلاستیکی را در کنار یکدیگر میافرینند. برای قبیله تودا از تپه های نیلگیری متعلق به تامیل نادو ، گلدوزی یک افتخار است. این سنت که به عنوان پوگور شناخته می شود ، نسل به نسل منتقل می شود و از یک کوک رفو (ردیف های از خطوط مستقیم و مجاور) استفاده می کند. الگوهایی که از طبیعت الهام گرفته شده اند، با نخهایی به رنگ لاکی و سیاه دوخته می شوند. شال گلدوزی شده سنتی آنها به نام پوتوکولی مخفف زیبایی شناسی و کرامت است.

جوامع قبیله ای بستر در چاتیسگر و همسایه شان، منطقه کوراپوت واقع ادیشا از رنگی طبیعی به نام آل برای رنگ آمیزی پارچه های پنبه ای استفاده می کنند. بافندگان دهكده های توكاپال ، ناگارنار و كونداگائون متعلق به بستر با استفاده از نخ های پنبه ای سفید نشده، روی دستگاه های کرباس بافی (pit looms) كار می كنند و پارچه ای به نام پاتا خلق می كنند كه مرزهای آن با آل رنگ آمیزی می شود. این پارچه ها عمدتا توسط زنان جوامع موریا و ماریا پوشیده می شوند و موقعیت اجتماعی آنها را به نمایش می گذارند.

از آل همچنین در میریگان سای (بخش بافنده) متعلق به کوتپاد ، یک شهر کوچک در منطقه کوراپوت ادیشا استفاده می شود. در اینجا بسته های نخ که با روغن کرچک و سرگین تیمار می شوند ، در آل غوطه ور می شوند تا سایه های قرمز ، بلوطی و قهوه ای ایجاد کنند. نخست وزیر مودی اخیراً ، در یک وبینار بین المللی در مورد منسوجات هند صحبت کرد و اظهار داشت که پنبه و ابریشم با رنگ های طبیعی دارای سابقه ای طولانی و شکوهمند هستند، و تنوع در پارچه ها غنای فرهنگ کشور را نشان می دهد. وی با اشاره به پارچه های منحصر به فرد در هر جامعه، روستا و ایالت هند، مجموعه پارچه های جوامع قبیله ای کشور را مورد توجه قرار داد. داستان منسوجات قبیله ای داستان تاریخ ، سنت ، تجدید حیات و پیشرفت است. امروزه ، بسیاری از این پارچه های کمتر شناخته شده در معرض توجه قرار می گیرند. ساخت این پارچه های بومی نه تنها به کمپین “ساخت هند” نخست وزیر کمک می کند بلکه برای صنعتگران انگیزه بخش بوده و مد پایدار را نیز تشویق می کند.