موفقیت جاری
در طی چند سال گذشته، دولت هند تلاش های مستمر و مردم محوری را برای ارتقای حفظ و تامین منابع آب انجام داده است. بهارات لال می گوید: این کشور چندین طرح از جمله مأموریت جاه طلبانه جال جیوان را راه اندازی کرده است تا اطمینان حاصل کند که آب به یک عامل محدود کننده برای توسعه اجتماعی-اقتصادی کشور تبدیل نمی شود
حفاظت از منابع طبیعی آب به شکل برداشت آب باران از سنت های باستانی هند است که در سناریوی امروزی اقدامی بسیار مناسب تر نیز به شمار می آید. هند خانه 18 درصد از جمعیت جهان و 15 درصد از حیوانات با تنها 4 درصد از منابع آب شیرین است که در دسترس بودن آن به مرور زمان در حال کاهش است. مجمع جهانی اقتصاد، در گزارش ریسک جهانی خود در سال 2020، آب را به عنوان یکی از پنج خطر بزرگ جهانی با تاثیر بلندمدت به رسمیت شناخته است و شاخص مدیریت آب مرکب ان آی تی آی آیوگ، کاهش 6 درصدی تولید ناخالص داخلی (GDP) ناشی از کاهش دسترسی به منابع آب در هند را پیش‌بینی می‌کند. بنابراین، حفظ منابع آب و صرفه جویی در مصرف آب نه تنها برای غلبه بر کمبود، بلکه برای آمادگی در برابر تغییرات آب و هوا و نیز توسعه اجتماعی-اقتصادی ضروری است. نارندرا مودی، نخست وزیر هند، از طریق برنامه ماهانه رادیویی خود مان کی بات، از هندی ها درخواست کرده است که در مصرف آب صرفه جویی کنند و تحت رهبری او، دولت چندین ابتکار عمل را برای ترویج فعالیت های مرتبط با حفاظت از منابع آب در سراسر کشور انجام می دهد.
باران های دمدمی مزاج
هند هم به لحاظ زمانی و هم جغرافیایی دارای موهبت دارا بودن آب فراوان نیست. از ژوئن تا سپتامبر، بادهای موسمی جنوب غربی 70 درصد از کل بارندگی را تشکیل می دهند، در حالی که بادهای موسمی شمال شرقی از اکتبر تا دسامبر 30 درصد را تشکیل می دهد. اما اختلاف بسیار زیادی در سطح بارش وجود دارد زیرا میانگین بارندگی از بیش از 2000 میلی متر در دروازه های غربی و مناطق زیر هیمالیا در شمال شرقی تا کمتر از 500 میلی متر در غرب راجستان و فلات دکن متغیر است. هند به طور متوسط 130 روز بارانی دارد و بیش از 50 درصد بارندگی سالانه در کمتر از 100 ساعت اتفاق می افتد. استفاده از منابع آب های زیرزمینی نیز در حال افزایش است. با کاهش سرانه دسترسی به آب و بهره برداری بیش از حد از آب های زیرزمینی، درخواست نخست وزیر برای رسیدگی به این موضوع مهم به موقع است. اگر اکنون به این موضوع رسیدگی نشود، می تواند به مانعی برای توسعه سریع اجتماعی-اقتصادی ما تبدیل شود.
مدل گوجرات
آب به عنوان یک مساله ایالتی در هند مطرح می شود، ایالت ها این اختیار را دارند که قوانینی را برای مدیریت آن وضع کنند. دلیل درخواست نخست وزیر برای راه اندازی یک جنبش مردمی جهت حفاظت از آب را می توان به نقش پیشگام او در مدیریت یکپارچه منابع آب در گوجرات به عنوان وزیر ارشد وقت جست و جو کرد. پس از تصدی پست وزیر ارشد ایالت در اکتبر 2001، او چندین ابتکار عمل را برای ترویج مدیریت یکپارچه آب برای پاسخگویی به افزایش تقاضای مصرف آب ارائه کرده بود. این اقدامات شامل مشارکت مردم در تمام تلاش‌های مربوط به صرفه‌جویی در مصرف آب و مدیریت منابع آب مانند برداشت آب باران، تغذیه مصنوعی با برنامه ریزی و نظارت علمی، تقویت سیستم کانال های موجود و ساخت سدهای جدید مانند سد سردار سروار بود. وی همچنین بر آموزش کشاورزان در زمینه صرفه جویی در مصرف آب و ایجاد سازمان مدیریت آب و فاضلاب برای اجرای سیستم های آبرسانی تحت مدیریت جامعه در روستاها تاکید کرد. رویکرد مدیریت یکپارچه آب در گوجرات بسیار موفق عمل کرد. در مقایسه با سال 2004، تا سال 2017، گوجرات 50 درصد افزایش در تغذیه منابع آب زیرزمینی قابل استفاده داشته است و این شرایط به طور مداوم در حال بهبود است. از سال 2001، تولیدات کشاورزی در این ایالت 255 درصد افزایش یافته است. امروزه، بیش از 83 درصد از خانوارهای روستایی در گوجرات از تامین آب لوله کشی مطمئن برخوردارند و بیش از 76 درصد از خانواده ها به طور منظم هزینه خدمات ماهانه آب را پرداخت می کنند.
شکستن رویکرد سیلو
در سطح ملی، در اوایل سال 2019، نخست وزیر مودی، وزارت جال شاکتی را با گرد هم آوردن تمام وزارتخانه ها و ادارات مرتبط زیر یک چتر ایجاد کرد. این رویکرد یکپارچه ، بر مدیریت آب با تمرکز بر بهبود در دسترس بودن آب های سطحی و زیرزمینی؛ معکوس کردن روند کاهش آب های زیرزمینی؛ بهبود بهره وری مصرف آب؛ بهبود ارائه خدمات از نظر تامین آب آشامیدنی برای هر خانوار؛ پرداختن به مسائل مربوط به کیفیت آب و حفظ وضعیت بدون اجابت مزاج آزاد (ODF) دلالت دارد اهدافی که از طریق ماموریت سواچ بهارات به دست آمده اند.
در 15 آگوست 2019، نخست وزیر مودی ماموریت جاه طلبانه جال جیوا (JJM) را در راستای تامین آب آشامیدنی خانگی از طریق لوله کشی آب برای هر خانه روستایی تا سال 2024 راه‌اندازی کرد. تخصیص بودجه برای این مأموریت در سال‌های 2020-21 به میزان 500.11 میلیارد روپیه هند می باشد. در یک بازه زمانی 18 ماهه، درصد خانوارهای دارای لوله کشی آب آشامیدنی به 73 میلیون خانوار (38.15 درصد) افزایش یافته است. به گفته نخست وزیر مودی «تنها 1.5 سال پیش، 35 میلیون از 019 میلیون خانوار روستایی کشور دارای لوله کشی آب آشامیدنی بودند. پس از راه اندازی ماموریت جال جیوان، در چنین مدت زمان کوتاهی ، اتصالات آب آشامیدنی برای حدود 40 میلیون خانواده جدید نصب شده است.» ماموریت جال جیوا (JJM) رویکردی جامع برای ارائه خدمات تامین آب دارد و به طور علمی به پایداری منابع، تامین آب، تصفیه و استفاده مجدد از آب خاکستری، و بهره برداری و نگهداری از منابع آب می پردازد. هر روستا یک طرح یکباره به مدت پنج سال به نام برنامه اقدام روستایی (VAP) تهیه می کند که این جزئیات را در بر می گیرد. وجوه از طریق همگرایی چندین برنامه روستایی در سطح روستاها تخصیص داده می شود. فراخوان به موقع نخست وزیر از همه شهروندان برای اقدام در خصوص صرفه جویی در مصرف آب باعث ایجاد شور و نشاط در میان همه ذینفعان اصلی شده است. حرکتی که در نتیجه موفقیت ابتکارات مختلف دولت ایجاد شده، باید حفظ شود تا اطمینان حاصل کنیم که آب هم در دسترس است و هم از بین نمی رود، همانطور که در یاجورودا ذکر شده است: “Amirtham vaaapaha; amirthasya aantharithai (بگذارید آب همیشه وجود داشته باشد و از بین نرود).