نقشه راه پانچامریت هند برای توسعه پایدار
بحران جهانی آب و هوا نیازمند اقدامات است، و فقط کلماتکافی نیستند. تمدن های بشری تا به امروز هرگز تغییرات اقلیمی را که پیش‌بینی می شود در سالهای آینده در انتظار کره زمین خواهد بود، تجربه نکرده ا ند. غلظت دی اکسید کربن در جو هرگز به اندازه حال حا...
بحران جهانی آب و هوا نیازمند اقدامات است، و فقط کلماتکافی نیستند. تمدن های بشری تا به امروز هرگز تغییرات اقلیمی را که پیش‌بینی می شود در سالهای آینده در انتظار کره زمین خواهد بود، تجربه نکرده ا ند. غلظت دی اکسید کربن در جو هرگز به اندازه حال حاظر نبوده است، حداقل در دو میلیون سال گذشته. به گفته کارشناسان بحران آب و هوا چشم انداز توسعه در سراسر جهان را به خطر می اندازد – و نیازمند پاسخ های فوری و معتبر است.
هند به طور مداوم با چالش تغییر آب و هوا از دو منظر برخورد کرده است: برابری به عنوان مبنای عدالت آب و هوا و سوگیری نسبت به اقدام. یک هفته قبل از آغاز مذاکرات اقلیمی کنفرانس تغییرات آب و هوایی سازمان ملل متحد (سی او پی 26) در گلاسکو، بریتانیا، جهان در مسیری ناپایدار قرار داشت. علیرغم تعهدات برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای از بزرگترین آلاینده های تاریخ، حداقل 2.7 درجه سانتیگراد گرمایش بالاتر از سطوح پیش از صنعتی شدن محتمل به نظر می رسید. این مسئله به منظره حکم نابودی برای بسیاری از کشورهای کم ارتفاع و برای صدها میلیون نفر از مردمی بود که در نقاط آسیب پذیر جهان زندگی می کردند. در ترکیبی از انفعال تاریخی و کمبود جاه طلبی دربزرگترین آلاینده ها، «پانچامریت» هند، یک فرمول پنج قسمتی برای توسعه پایدار بوجود آمد.
تعهدات هند به چه معناهستند؟ هند باید برای 9 سال آینده در هر ساعت کاری 10.5 مگاوات ظرفیت انرژی تجدیدپذیر نصب کند تا به هدف خود در ساخت 500 گیگاوات ظرفیت برق غیرفسیلی تا سال 1409 دست یابد. هند همچنین متعهد شد که 50 درصد از ظرفیت برق خود را تا سال 1409 از سوخت غیرفسیلی تامین کند ( با توجه به این که قبلاً 9 سال قبل از موعد مقرر به هدف قبلی خود یعنی 40 درصد دست یافته است). جاه طلبی هندوستان برای کاهش انتشار کربن به میزان یک میلیارد تن تا سال 1409 به معنای کاهش سه درصدی در برابر انتشارات پروژه گازهای گلخانه ای در این دهه می باشد (کشورهای صنعتی از سال 1369 تنها 3.7 درصد انتشار گازهای گلخانه ای را کاهش داده اند). هند همچنین قصد دارد تا سال 1409 شدت کربن تولید ناخالص داخلی خود را تا 45 درصد کاهش دهد (بهبود آن از 35-33 درصد در هدف اولیه)؛ این مقدار تا همینجا طی سالهای 1384 تا 1395، 24 درصد کاهش یافته است.
برای اینکه قضیه از این هم بهتر شود، نارندرا مودی نخست‌وزیر هند اعلام کرد که تا سال 1449 انتشار گازهای گلخانه ای در هند به صفر خواهد رسید. مهم است که تشخیص دهیم این اعلامیه هند تا چه حد پیامدهایی داشته است. تجزیه و تحلیل مستقل نشان می دهد که اگر همه کشورها به اهداف خود برسند، جهان می تواند در مسیر درست برای برخورد با 1.8 درجه گرم شدن بیش از سطوح صنعتی قرار گیرد – نتیجه ای بسیار بهتر از سناریوی قبل از گلاسکو.
در واقع، اعلام صفر خالص فراخوانی برای یک تحول اقتصادی با سبک زندگی پایدار در هسته آن است. تا سال 1449، تجزیه و تحلیل شورای انرژی، محیط زیست و آب (CEEW) نشان می دهد که هند به 5630 گیگاوات انرژی خورشیدی، و 1792 گیگاوات انرژی بادی، نیاز خواهد داشت و 79 درصد از کامیون های باری باید برقی شوند (سوخت مابقی از طریق هیدروژن سبز تامین خواهد شد). همچنین، سهم برق در تامین انرژی صنعتی باید از 16 درصد امروز به 65 درصد در سال 1449 افزایش یابد و مصرف نفت خام باید تا سال 1429 به اوج خود برسد و طی سالهای 49-1429 تا 90 درصد کاهش یابد. مرکز تامین مالی انرژی (CEEW) تخمین می زند که این گذار به سرمایه گذاری 10.1 تریلیون دلاری (با در نظر گرفتن قیمت های سال 1399) نیاز دارد.
بنابراین، بر سر قاعده انصاف چه می آید؟ بر اساس یک مطالعه انجام شده توسط شورای انرژی، محیط زیست و آب، اگر هند به هدف خود دست یابد، احتمالاً در طول سالهای 1229 تا 1479، علیرغم تبدیل به صفر خالص دو دهه دیرتر از ایالات متحده و اتحادیه اروپا و یک دهه دیرتر از چین، 59 درصد کمتر از چین یا ایالات متحده و 49 درصد کمتر از اتحادیه اروپا، به طور مشترک دی اکسید کربن منتشر خواهد کرد. با وجود اهداف خالص صفر، چین، اتحادیه اروپا و ایالات متحده 90 درصد از فضای کربن باقیمانده جهان را خواهند بلعید.
با این حال، تمرکز هند بر عدالت و سوگیری نسبت به اقدام با پیشرفت ضعیف در دو موضوع مهم در کنفرانس تغییرات آب و هوایی سازمان ملل متحد مواجه شد. کشورهای در حال توسعه درخواست 1.3 تریلیون دلار کمک مالی برای آب و هوا کردند، اما هیچ وعده مشخصی داده نشد، و هیچ چشم اندازی برای زمان تحویل 100 میلیارد دلاری که در ابتدا وعده داده شده بود، وجود نداشت.
با این حال، هند به ترویج توسعه پایدار در بخش‌های مختلف از طریق ترکیبی از سیاست های نوآورانه و مدل های تجاری ادامه خواهد داد. به عنوان مثال، بازار لامپ های ال ای دی هند در طول سالهای 97-1393 به لطف موفقیت طرح تدارکات دولتی اوجالا 130 برابر شده و به 670 میلیون لامپ رسیده است. در مناطق شهری هند، مدل های کسب وکار نوآورانه برای پذیرش اجرای سلولهای خورشیدی روی پشت بام طراحی می شوند. راه اندازی معیشت روستایی با استفاده از وسایل انرژی پاک می تواند فرصت هایی به ارزش 50 میلیارد دلار ایجاد کند. هند همچنین اولین کشوری است که برنامه اقدام ملی خنک کردن را اعلام کرده است.
خواندن نشانه هایی که هند به طور مداوم در مقدمه کنفرانس تغییرات آب و هوایی سازمان ملل متحد در گلاسکو نشان می دهد، مهم است. پیش از این در سال 1400، کابینه هند اصلاحیه کیگالی را در پروتکل مونترال برای حذف تدریجی هیدروفلوئوروکربن ها (HFCs) تصویب کرد. در آن سال، دولت هند مشوق های مرتبط با تولید را برای تولید سلول های لیتیوم یونی و باتری در هند معرفی کرد، و در ژوئن یارانه خودروهای الکتریکی را افزایش داد. در مرداد ماه، ماموریت ملی انرژی هیدروژن اعلام شد که هند را به قطب تولید و صادرات هیدروژن سبز تبدیل می کند. هند همچنین 22 پیمان انرژی را در گفتگوی سطح عالی سازمان ملل متحد در مورد انرژی ارائه کرد که در مجموع تا اکتبر 1400 در بین 160 پیمان انرژی ارائه شده از همه کشورهای دیگر برتری داشت.
هند همچنان مشتاق تبدیل اقدامات داخلی به همکاری بین المللی است. اتحاد بین المللی خورشیدی اکنون بیش از 100 عضو دارد. هند و بریتانیا ابتکار «یک خورشید یک جهان یک شبکه» را برای اتصال شبکه‌ها و اطمینان از استفاده از انرژی های تجدیدپذیر در آن سوی مرزها اعلام کردند. هند و بریتانیا همچنین ابتکار کربن زدایی عمیق صنعتی را برای کاهش استفاده از زغال سنگ در تولید فولاد و سیمان اعلام کردند. و رهبری هند در ائتلاف زیرساخت های مقاوم در برابر بلایا (CDRI) برای حفاظت از زیرساخت های حیاتی مورد نیاز برای رشد اقتصادی در کشورهای در حال توسعه حیاتی خواهد بود.
در آستانه کنفرانس تغییرات آب و هوایی سازمان ملل متحد، هند به دلیل نداشتن دستور کار برای سیاره زمین مورد انتقاد قرار گرفت. در واقع، هندوستان تنها اقتصاد بزرگی است که به تعهدات اقلیمی خود عمل کرده است. این کشور، با اعلام صفر خالص خود نشان داد که برابری و مسئولیت سیاره ای را می توان با هم پیوند داد. و با اهداف کوتاه مدت خود، درها را برای سرمایه گذاری بیشتر و همکاری فناوری برای تسریع انتقال انرژی باز کرده است. در حالی که کلمات امید می‌بخشند، اقدامات نهایی اعتماد را ایجاد می کند — و دید جسورانه ای که سوزن را به حرکت در می آورد.