آرمان شهر سبز

آرمان شهر سبز

در آئوروویل ، یک شهر جهانی واقع در جنوب هند ، سال هاست که ساکنین منطقه زندگی متناسب با توسعه پایدار را سپری می کنند. و این شاید راه حلی مناسب برای بحران جهانی آب و هوا باشد

آنها غذای خود را پرورش می دهند. نیازهای آنها از انرژی خورشیدی تأمین می شود. آنها زباله های تولید شده را بازیافت می کنند. آنها در این جامعه جهانی مردمی متعلق به بیش از 50 ملت مختلف هستند که با هماهنگی کامل با محیط زیست و همچنین یکدیگر زندگی می کنند. برای گردشگران ، آئوروویل یا شهر طلوع همانند یک آرمان شهر به نظر می رسد ، جایی که در آن مردم زندگی پایدار را تجربه می کنند و به قطعه زمینی که باری بیابانی متروک در میان منطقه اتحادیه پودوچری و ایالت تامیل نادو بوده ، زندگی بخشیده اند. این شهر رویای مبارز و فیلسوف آزادی ، سری آئوروبیندو و مادر بوده ، اصول زندگی در اینجا بر پایه مفهوم آگاهی درونی با وحدت ذهن ، بدن و طبیعت قرار گرفته است. در نتیجه ، یک آگاهی اجتماعی کاملاً مشهود در کل جامعه نسبت به زندگی پایدار و سبز وجود دارد.

آئوروویل دارای دو نوع ساکنین است: دائمی و موقت. ممکن است شخصی برای یک تور یک روزه با راهنما به اینجا وارد شود و یا در یکی از انجمن های بسیار اقامت گزیده و در عین حال در فعالیت های روزمره شهر شرکت کند. من برای 32 روز فعالیت در مزرعه سولیتیود که یکی از انجمن های این چنینی بود، داوطلب شدم.

مزرعه سولیتیود

در طی چند ساعت اولی که وارد مزرعه سولیتیود شدم، با رگبار گلوله ای از سوالات مورد استقبال قرار گرفتم. “غذای شما از کجا می آید؟ آیا می دانید چه کسی مواد غذایی تان را پرورش داده و آیا برای رشد آن ها از مواد شیمیایی استفاده شده؟ آیا می دانید غذای تان چگونه حمل می شود و به چه طریقی ذخیره و نگهداری می شود؟” سوالات توسط آقای محترمی پرسیده می شد که مشابه بسیاری ازکشاورزان در مناطق داخلی هند، یک لونگی به همراه تکه ای پارچه که به دور سرش پیچیده بود، به تن داشت. او مردی با اصالت انگلیسی بود که تبدیل به ائوروویلی کریشنا مکنزی، بنیان گذار مزرعه سولیتیود شده بود که یک برنامه کشت و زرع اورگانیک در آئوروویل می باشد. مکنزی به من می گوید که او در سن 19 سالگی از انگلستان به آئوروویل مهاجرت کرده و یک زندگی ساده را مدیریت می کند که از فنونی الهام گرفته که در مدرسه– بروکوود پارک –  تاسیس شده توسط فیلسوف و آموزگار هندی، جی کریشنا مورتی، دریافته کرده بوده است. مکنزی می گوید “من عمیقا تحت تاثیر فلسفه های ماسانوبو فوکووکا، یک مزرعه دار و نیز استاد ذن ژاپنی قرار داشتم که به دلیل ترویج کشاورزی طبیعی، مورد تکریم قرار می گرفت.”

در حال حاضر، پس از 25 سال زندگی در آئوروویل، مکنزی (اگر چه ترجیح می دهد کریشنا نامیده شود) به عنوان بنیان گذار مزرعه شش هکتاری سولیتیود شناخته شده است. او که به شکل کاملا صریحی به زبان تامیل صحبت می کند، از همسر تامیلی و دو کودک اش می گوید و اینکه چطور همه آنها مفاهیم کشاورزی پایدار در مزرعه را ترویج می کنند.

زندگی در کار

برای داوطلبان، هر روز صبح کار حدود ساعت 8 صبح شروع می شود و تا حدود ساعت 12 ظهر ادامه می یابد. من داوطلب شدم که یک روز در میان، 4 ساعت در روز کار کنم. داوطلبان می توانند در مزرعه و یا کافی شاپ متصل به آن و یا فضای داخلی مجموعه کار کنند که بالطبع به علاقه و مهارت های شخص بستگی دارد. آخر هفته ها کار تعطیل است! به داوطلبان آموزش داده می شود که چگونه بذر بکارند، علف های هرز را بکنند، آبیاری کنند، گیاه بکارند و سبزیجات را برای تهیه غذا برداشت کنند. فعالیت ها همچنین شامل تهیه کود کامپوست و یا کمک برای بسته بندی محصولات مزرعه برای ارائه به بازار نیز می شوند. اشخاص می توانند برای فعالیت در کارهای اداری فضای داخلی نیز داوطلب شوند. من کار در فضای خارجی در خود مزرعه را انتخاب کردم.

تولید صابون

یک روز، مکنزی ما را به منطقه تولید صابون خود برد که به ما نشان دهد چگونه صابون های مایع چند منظوره اورگانیکی را تولید می کند که در مزرعه مورد استفاده قرار می گیرند. او همانطور که روند کار را نشان می داد، توضیح داد “سه واحد پوست لیمو، یک واحد شکر زرد و 10 واحد آب را با هم مخلوط کنید. ترکیب را در ظرفی در دار نگه داشته و روزی یک بار آن را هم بزنید. اجازه دهید به مدت دو هفته در حالت تخمیر باقی بماند. پس از آن، به میزان مساوی (10 واحد) آب فندق چینی (مغز صابون) اضافه کنید. و در نهایت ، محتویات ظرف تبدیل به صابون شده و می توان آن را برای شستن ظروف ، لباس و حتی برای استحمام استفاده کرد.” پس از اینکه کارم به اتمام رسید، دوست داشتم به اطراف آئوروویل سری بزنم، با مردم ملاقات کرده و از ساکنین منطقه عکاسی کنم. در یکی از چنین موقعیت هایی، برای شرکت در مراسم موسیقی درمانی دعوت شدم.

آرامش یافتن

پیش از اینکه وارد آئوروویل شوم، مظطرب و نگران بودم. اما در طی تنها چند روز، خود را کاملا با شیوه زندگی جایگزین سازگار یافتم. خواه در کمک به ساکنین با رانندگی در جاده جنگلی نزدیک قطعه زمینی به نام جنگل سادهنا، و یا عکاسی از آنها در حالی که برای انجام کارهای روزمره شان در اطراف فعالیت می کردند، زمانی که در آئوروویل سپری کردم یکی از غنی ترین تجربیات تمام عمرم به شمار می رود. جالب اینجاست که، هنوز هم اصول زندگی پایداری که در آئوروویل آموخته و جذب آن شدم را دنبال می کنم. در زندگی روزمره شهری ام، یک بررسی منظم از رد پای کربن خود دارم: از استفاده از وسایل نقلیه عمومی و اجتناب از پلاستیک گرفته تا شستن لباس ها با دست، درباره کاهش وابستگی خود به وسایل خودکار، کاملا آگاهانه عمل می کنم. شاید در این گوشه دور افتاده از کشور هندوستان، راه حل مشکلی آرمیده است که سرتاسر سیاره با آن مواجه هستند!